Al 46 jaar stomen onder de molen
Als ik bij Stomerij Dolman in de Adelaarstraat kom voor het interview, word ik achter de toonbank genodigd. Ik denk in een soort machinekamer te komen, maar sta ineens in de woonkamer! Vanuit hier bestiert mevrouw Dolman al 46 jaar haar winkel en haar gezin. Ze is destijds begonnen als filiaalhouder van de stomerij van haar schoonvader in de Hamburgerstraat.
Ze vertelt over de beginjaren, toen ze jonge kinderen had. Als ze een baby aan de borst had en de deurbel ging, was het hup, kindje aan de kant en de klant bedienen. Of als de kinderen naar school gebracht moesten worden, ging dat even snel, snel, en weer terug. Toch lukte het haar altijd om zonder hulp om 12.00 uur het warme eten klaar te hebben voor man en kinderen. En ze was eigenlijk altijd gezellig thuis. Maar schoonvader was wel streng: een week vakantie was genoeg, en tussen de middag dichtgaan was er niet bij. Sinds ze 25 jaar geleden zelfstandig werd, kan mevrouw Dolman haar winkel naar haar zin bestieren.
het procédé
Vaak heb ik me afgevraagd hoe een stomerij werkt. Meneer Dolman - die het vak leerde bij zijn vader - vertelt er enthousiast over. Puur 'stomen' is van ver voor zijn tijd; tegenwoordig werkt men met perchloorethyleen. In deze vloeistof worden de kleren chemisch gereinigd. Het bad wordt tijdens het reinigen twintig keer per minuut gefilterd. Zodoende is er constant schone vloeistof. Na tien minuten volgt het centrifugeren en drogen. De volgende stap is het in model brengen: jasjes worden bijvoorbeeld op een pop opgehangen waarna er eerst warme stoom en dan droge lucht doorheen gejaagd wordt; de broeken legt men in een broekenpers. De allerlaatste stap, in ieder geval bij stomerij Dolman, is het inpakken in dat mooie krakende bruine pakpapier.
burgemeester
Op mijn vraag aan mevrouw Dolman over wat ze in de wijk zou veranderen als zij de burgemeester van Utrecht was, aarzelt ze geen moment: de fietsers en scooters van de stoep af! Veel fietsers snijden het hoekje Adelaarstraat en Merelstraat af via de stoep voor de winkel, en rijden haar kleinkinderen en menig oude dame van de sokken. Ze spreekt de fietsers hierop aan. Ook heeft ze Toezicht en Handhaving gevraagd op te treden. Ze citeert hun wat verbazingwekkende reactie "Tja, hoe moet dat: als ze ons zien, stappen ze meteen af."
toekomst van het vak
Hoe ziet de toekomst eruit? Er blijft behoefte aan kleine zelfstandigen, aan vakmensen; zij hebben zorg voor het 'goed' en vinden het hun eer te na om het met vlekken af te leveren. Dat is anders dan bij de grote ketens die vooral productie draaien. Gelukkig is de mode meer van de pakken en kostuums dan een tijd geleden. Verder blijkt een recessie tot meer stomen te leiden. Al met al ziet het er goed uit. Ook voor mevrouw Dolman die ondanks haar pensioen graag doorgaat: "Ik doe het met plezier, en wat moet je anders elke dag?" SM
Lees meer over: Wijkverhalen
Reageer
Met onderstaand formulier kunt u reageren op dit artikel. Alle velden zijn verplicht. Uw e-mailadres verschijnt niet op de site. Na het versturen van uw reactie ontvangt u een e-mail met daarin een link. U moet op die link klikken om de reactie op de site te laten verschijnen.
Ook in deze krant
2012 no. 4, juni
Wat doen die buizen hier?
• lees artikel
Voetbal
• lees artikel
Al 46 jaar stomen onder de molen
• lees artikel
Wonen in een kerk
• lees artikel
Scheiden, hoe doe je dat?
• lees artikel
Van poepveldje naar parkje
• lees artikel
Philomeen
• lees artikel
Torenkamertje voor Torteltuin
• lees artikel
Votulastladder
• lees artikel