TBS on Tour
In de lichte eetbar Noda boven in bibliotheek Neude klinkt op een doordeweekse avond relaxte muziek. De bar dient als ontvangstruimte en is al goed gevuld. Een aantal mensen springt er duidelijk uit. Ze dragen een knalgeel, groen, rood of roze pak. Zij zullen zo in de naastgelegen zaal hun opwachting maken in theatervoorstelling ‘TBS on Tour’. Een voorstelling die gespeeld wordt door 7 patiënten en 3 stafleden van de Van der Hoeven Kliniek samen met 7 buurtbewoners.
Petra van den Brand en Eva Luining, de aan de kliniek verbonden thea- terdocenten, openen de avond. De voorstelling, getiteld ‘Keuzes maken’, is gebaseerd op de documentaire ‘Echo’ van Ingrid Kamerling. Deze docu geeft een inkijk in het leven van tbs’ers en hun behandelaars in de kliniek. Het theaterscript bestaat volledig uit door de spelers met elkaar gedeelde en opgeschreven levenservaringen.
tweeledig doel
Het doel van deze theatertour? Enerzijds onwetendheid over tbs binnen de maatschappij weghalen, aan de andere kant helpt het de patiënten met hun terugkeer in de maatschappij. Ze leren meer inzicht in hun stoornis te krijgen,en hoe ze ermee om moeten gaan. Petra: “Het proces gaf inzichten als: hé, diegene heeft ook geen prettige jeugd gehad maar is wel goed terechtgekomen; dat het hebben van een goed netwerk belangrijk is. Ook leren de meespelende patiënten verantwoordelijkheid te nemen, je kunt niet zomaar de rest van de groep laten zitten.”
band opbouwen
Hoe was het voor de buurtbewoners om mee te spelen? Een jonge medespeelster vertelt: “De oproep voor spelers twee jaar geleden in de Votulastkrant klonk als een leuke combinatie: toneelspelen met een hele andere groep. Dankzij de oefeningen van Petra, zoals elkaar aankijken zonder te praten, bouwden we heel stapsgewijs als groep een band op.”
Foto: Wendeline van den Nagel
in gesprek
Na de voorstelling wordt in een dialoog tussen spelers en publiek teruggeblikt op de scenes. “De scene ‘Waar staat je wieg?’ vond ik erg ontroerend,” zegt iemand uit het publiek. “Je realiseert je maar weer dat je boft en dat anderen al met 1-0 achterstaan.” Een mannelijke speler vertelt: “Het is belangrijk dat iedereen elkaar ziet, dat je elkaar in de gaten houdt, dat je hulp kunt geven aan wie dat nodig heeft.” Dit levert een applaus uit de zaal op. Als vervolgens de woorden ‘We zijn uiteindelijk allemaal mensen’ door een aantal spelers wordt herhaald, grijpt Petra even in: “Maar laten we niet de realiteit vergeten: een deel hier werkt 24 uur per dag onder begeleiding aan hun gedrag, houding en emoties. Om maar een zin uit de documentaire te citeren: iemand wordt hier niet behandeld voor zijn zweetvoeten.”
Na afloop suddert de voorstelling nog wel even na. “Wat een zinvolle avond,” zegt een bezoekster zachtjes bij het afdalen van de trappen in de bieb. ML
Reageer
Met onderstaand formulier kunt u reageren op dit artikel. Alle velden zijn verplicht. Uw e-mailadres verschijnt niet op de site. Na het versturen van uw reactie ontvangt u een e-mail met daarin een link. U moet op die link klikken om de reactie op de site te laten verschijnen.
Ook in deze krant
2022 No. 3, Mei
Fietsroute om de Noord
• lees artikel
Votulalalast
• lees artikel
TBS on Tour
• lees artikel
Wijk in de steigers
• lees artikel
Hulp aan Oekraïners in onze wijk
• lees artikel
Blub, tring, mag ik de Oudegracht in?
• lees artikel
Oud & Wijk
• lees artikel