Votulastkrant logo

Toneel achter de tralies

“Mijn leven is uiteengevallen!” spreekt een speelster en patiënt tot het publiek. “Medication, tbs, prison!” “Keep on living!” antwoorden de anderen achter haar in koor. Een zin die regelmatig terugkeert. In de Van der Hoeven Kliniek spelen vijftien patiënten samen met elf buurtbewoners en drie stafleden in het toneelstuk ‘Reflections’. We schreven eind vorig jaar al over de plannen; inmiddels zijn de repetities in volle gang.

In de kliniek verblijven zowel mannen als vrouwen die een ernstig delict hebben gepleegd, en die een tbs-maatregel opgelegd hebben gekregen. Het beoefenen van kunstvakken is onderdeel van de behandeling. Eén van de spelers kan vanavond niet: hij is ingesloten, vertelt regisseur Petra bij haar welkom. Door het raam zijn tralies te zien. Nee, dit is geen gewone toneelrepetitie.

Projectleider Fons Diepenmaat: “De buren weten niet waarvoor patiënten hier zitten en patiënten weten niks privé over de buren: je komt hier om samen te spelen."

Vertrouwen
Een cameraploeg van een documentairemaakster legt vast hoe buurtbewoner Marjan hoog en wankel over de schouders van een rij medespelers loopt. Zij speelt God in de scène ‘God and the poor people.’

Foto: Raymond Dekker
Foto: Raymond Dekker


Regisseuse Eva geeft aanwijzingen. De stem van God is die van een gezette man, die met zware stem zijn tekst voordraagt. Het spel is fysiek, er is veel vertrouwen nodig in elkaar. Wie is buurtbewoner en wie tbs’er? We vermoeden alleen nog wie wie is.

Er wordt gerepeteerd met een band en een nieuw decorstuk: een houten tribune, gemaakt door patiënten in één van de werkplaatsen. Petra: “Ik ging vorige week met een voorbeeldplaatje van inter-net naar de afdeling houtbewerking, en dit is het resultaat. Geweldig hè?”

Nieuwe inzichten
Na de repetitie spreken we Votulasters Tonja, Esther, Willemijn, Dennis, Saskia en Mary. De motivatie om mee te doen verschilt, maar eng vinden ze het allemaal niet. De ervaring heeft vooral veel inzichten opgeleverd:

“Vlak buiten je voordeur is een hele andere wereld.”
“Ik vind het mooi om te ontdekken dat we allemaal hetzelfde zijn als we hier binnen repeteren.”
“Het oordeel dat het hele enge mensen zijn, is een beetje weggenomen.”
En: “Ik heb gewoon geluk gehad dat ik zelf nooit in een psychose terecht ben gekomen.”
Maar ook: “Ze zitten hier niet voor niks hè, het is niet allemaal koek en ei. Mensen dragen natuurlijk wel een masker.”
En: “Ik laat zeker minder van mezelf zien dan ik normaal gesproken zou doen, daar hou ik toch rekening mee.”

En als ze de patiënten die met verlof zijn tegenkomen in de supermarkt? “Dan zeggen we gewoon gedag. Alleen maar leuk.

Voor meer info over de voorstelling en het project: www.projectcohost.nl.
Over de kliniek: www.hoevenkliniek.nl.
FK

Reageer

Met onderstaand formulier kunt u reageren op dit artikel. Alle velden zijn verplicht. Uw e-mailadres verschijnt niet op de site. Na het versturen van uw reactie ontvangt u een e-mail met daarin een link. U moet op die link klikken om de reactie op de site te laten verschijnen.

Reactie
Uw naam
Dit veld niet invullen!
Uw email
uw e-mailadres verschijnt niet op de site
 

Zoeken in votulastkrant.nl

Ook in deze krant

2020 no. 2, Maart

Auto delen: meer ruimte en schone lucht
lees artikel

Woorden in de wijk
lees artikel

Een klap of plezier van de Molen?
lees artikel

Verzameld werk
lees artikel

Toneel achter de tralies
lees artikel

Vroeger & vandaag
lees artikel

Binnenkort ziet iedereen ze vliegen
lees artikel

Pleisterplaats
lees artikel