Einde aan overlast
Wie door de Van Humboldtstraat komt, kan zien dat daar hard gewerkt wordt. Steigers en containers belemmeren het zicht op de vijfendertig vooroorlogse woningen die in opdracht van woningcorporatie Bo-Ex grondig gerenoveerd worden. Ook de populaire hofjeswoningen uit de aangrenzende J.D. van der Waalsstraat worden flink onder handen genomen.
Complex 402B, zo heet het blok met zeven kleine eengezinswoningen en achtentwintig beneden- en bovenwoningen officieel. Het blok werd gebouwd in 1925. Toen Utrecht het oude centrum verder ging uitbreiden, werd de nieuwe zakelijke bouwstijl met de kenmerkende platte daken en rechte lijnen niet door iedereen even goed gewaardeerd.
In een themanummer uit 1933 van Architectura Bouwkundig Weekblad, met de veelzeggende titel ‘Utrecht, let op u saeck!’ wordt er stevige kritiek geuit op het Nieuwe Bouwen in de wijk. “Wij blijven bij onze meening, dat onze moderne stadswijken een min of meer dorre parade zijn van geestelijke onmacht. Het kan zoo oneindig veel eenvoudiger, zoo oneindig meer waar, zoo oneindig meer architectuur zijn.”
En bij een foto van de Van Humboldtstraat: “De nieuwe bebouwing is hier grover, karakterloozer en misdadiger dan de oudere op den achtergrond.” Tegenwoordig is er meer lof voor deze bouwstijl, en werd er, ondanks flink achterstallig onderhoud, gekozen voor renovatie in plaats van sloop.
Geluidsoverlast
In het buurtje, met voornamelijk eenpersoonshuishoudens, is de sociale cohesie weliswaar groot, maar om nu alles te moeten horen wat je buur doet? Liever niet. Nog meer zelfs dan kou en tocht, was gehorigheid van de woningen de grootste ergernis van de bewoners. De plafonds bestonden over het algemeen nog uit zachtboard, met daarboven riet. Dit was 92 jaar geleden een vaak toegepaste vorm van isolatie. Dat riet is inmiddels op veel plekken verdwenen. Een bewoner:
“Je leeft hier niet naast, maar mét je buren. Ik hoor iedere voetstap, ook als ze sloffen dragen.” De toenmalige voorzitster van de bewonerscommissie verwoordt het mooi in een nieuwsbrief van Bo-Ex uit 2013: “Tegen de koude kan ik mij wapenen door drie broeken aan te doen, vier truien en desnoods acht paar sokken! Tegen elk soort geluid van iemand anders echter niet! Dat maakt me afhankelijk en het voelt als overgeleverd. Wie is die ander waarmee ik ongewild samenwoon en waar ik niet voor heb gekozen? Wat is zijn of haar levensritme en gedrag?”
Lang proces
De renovatie is een lang en intensief proces geweest: al in 2012 werd gestart met een draagvlakonderzoek onder de bewoners. In de jarenlange aanloop naar de daadwerkelijke verbouwing verhuisden er twaalf bewoners naar een woning buiten de wijk. De leeggekomen woningen kregen tijdelijke huurders, die op het hart gedrukt kregen om vooral stil te zijn, om de leefbaarheid te bewaken. Zij zijn inmiddels weer vertrokken.
De vaste bewoners verblijven ongeveer drie maanden in een wisselwoning in de Rivierenwijk tot hun woning klaar is. Een aantal van hen verhuist na de renovatie binnen het complex. Hierdoor krijgen mensen bijvoorbeeld een tuin of een woning die een betere zoninval heeft. Voor de zomer is de renovatie afgerond en hebben alle huurders een nieuw huis, aldus Bo-Ex. FK
Reageer
Met onderstaand formulier kunt u reageren op dit artikel. Alle velden zijn verplicht. Uw e-mailadres verschijnt niet op de site. Na het versturen van uw reactie ontvangt u een e-mail met daarin een link. U moet op die link klikken om de reactie op de site te laten verschijnen.
Ook in deze krant
2018 no. 1, Januari
Einde aan overlast
• lees artikel
Hello, goodbye!
• lees artikel
Drie vrienden doppen hun eigen (koffie-)boontjes
• lees artikel
Toen en nu
• lees artikel
Van grauwe kantoren naar groen wonen in Lauwerecht Noord
• lees artikel
De tuin van...de pastorie
• lees artikel
Terug van weggeweest
• lees artikel
Aan de keukentafel
• lees artikel