KORFBAL
Probeer maar eens met een drukbezette 16-jarige een afspraak te maken! Ze is of aan het coachen, of zelf aan het trainen, of een wedstrijd aan het spelen. En anders zit ze op school of is ze aan het werk in het pannenkoekenhuis. Ze krijgt het allemaal bij elkaar gegoocheld. Een interview met Sjoukje Engelsman, korfbalster in hart en nieren.
Als kleuter stond Sjoukje al ademloos naar het korfballen te kijken; haar vader speelde fanatiek en goed. Toen Sjoukje zes was had ze al genoeg afgekeken om de korfbal 'welpjes' te mogen overslaan en meteen in een echt team te gaan spelen. Inmiddels is ze ook zelf coach - van 12 tot 14 jarigen.
teamgeest
"Ik wilde altijd al juf worden. Ik kan alles kwijt in het trainen. Het contact met de kinderen, zien wat ze leren en hoe ze dat in een wedstrijd toepassen." Sjoukje vertelt bevlogen over haar aanpak. Vooral veel complimentjes geven, heel veel. Maar ook structuur bieden: trainen volgens een vast stramien dat de kinderen herkennen. Opwarmen, vrije bal oefening, uitleg over strategie, schieten en werpen en ter afsluiting een partijtje. Goede inzet wordt beloond met een spelletje of een drinkpauze. Maar als een kind bij herhaling vervelend is, moet het hele team een rondje lopen, voor straf. En als ze het dan in slakkentempo doen: nog een rondje. Dat geeft teamgeest. Maar ook samen gezellige dingen doen, zoals een spelletjes-en-snoep-avond. Sjoukje merkt op "Je kunt kinderen niet dwingen om jeaardig te vinden. Door goed te trainen en wedstrijden te winnen krijg je respect."
heeft je passie ook een keerzijde?
"Sinds een paar jaar heb ik een blessure aan beide knieën. Ik kan daardoor regelmatig zelf niet korfballen. Zelfs het coachen is soms te veel, maar dan vraag ik aan mijn medecoach om de bewegingen voor te doen, terwijl ik de uitleg geef. Mijn huiswerk schiet er wel eens bij in, wat ik jammer vind. School is belangrijk. Ook uitgaan kan niet vaak, maar in de zomer ga ik helemaal los.
hoe gaat het verder?
"Ik volg op dit moment een officiële trainerstraining bij de korfbalbond (KNKB). Ik moet drie cursusboeken doorwerken en word door een persoonlijk begeleider geobserveerd, inclusief checklists. Een halfjaar lang. Spannend. Na mijn eindexamen wil ik eerst reizen. En dan het liefst in Utrecht studeren om bij mijn eigen team te kunnen blijven; we zijn al tien jaar bij elkaar." SM
Lees meer over: School, stappen en...
Reageer
Met onderstaand formulier kunt u reageren op dit artikel. Alle velden zijn verplicht. Uw e-mailadres verschijnt niet op de site. Na het versturen van uw reactie ontvangt u een e-mail met daarin een link. U moet op die link klikken om de reactie op de site te laten verschijnen.
Ook in deze krant
2012 no. 5, september oktober 2012
Sloop en nieuwbouw Troelstralaan op de tocht
• lees artikel
KORFBAL
• lees artikel
Geschiedenis schrijven
• lees artikel
Wereldberoemd in eigen buurt: James Votulast Orchestra
• lees artikel
Doe het zelf!
• lees artikel
Kook eens voor je buren
• lees artikel
Henny krijgt een metamorfose
• lees artikel
Ondernemen aan het Van Noortplein
• lees artikel